The Law in Holy Scripture

I call your attention for a bundle of essays published more than ten years ago; a bundle that is still very relevant. Just as the title indicate its topic is: the Law in Holy Scripture. With one exception the authors all belong the Lutheran Church Missouri Synod; a conservative Lutheran body that wants to uphold the heritage of classical Lutheranism as expressed in the Formula Concordiae.

We live in an age with a strong antinomian atmosphere. Man wants to be his own master and make his own decisions. The articles in The Law in Holy Scripture makes clear to us that the ‘law’’ (thora) in its several aspects ought to have a fundamental place in the faith and life of a Christian. That makes that this bundle is a bundle just for our time.

Not only antinomianism but also legalism is a problem of all ages. Do we find our only ground of acceptation in the sight of God in what Christ did on Calvary or somewhere else? The essence of the Reformation is that our justification is only based on the righteousness of Christ that is imputed to us and received by faith.

From the side of a large number of New Testament scholars this perspective is seriously questioned. A so called new per-spective on Paul has been developed especially the last decennia of the former century until now. According to the new perspective on Paul justification has not to do with soteriology but with ecclesiology, ethnic exclusivism and salvation history.

Without denying element of truth in the new perspective its fundamental orientation is wrong and it actually embodies a new form of legalism. Finally, our acceptance in the sight of God is based on our own behavior. The elements of truth of the new perspective can easily be incorporated in the classic per-spective of the Reformation. This cannot be said of the reverse.

At the least three articles in The Law in Holy Scripture deal with the new perspective, namely that of Charles A .Gieschen, A. Andrew Das and Arthur A. Just jr. They are all painstaking and important. It is shown that the new perspective does not do justice to important elements of Paul’s teaching.

Especially the article of Gieschen I think to be very refreshing. He shows that Paul’s message of justification is intrinsically linked to his view on man. Since the Fall man is not able to obey God perfectly. The fundamental difference between Paul and early Christianity in general at the one side and (proto)-rabbinic Judaism at the other side is their anthropology. 
Gieschen denies with convincing arguments that the law does not demand perfect obedience. When we understand that actually the law does demand that and man is unable to give that, the new perspective falls down and the strength and truth of the classical perspective of the Reformation becomes clear.

In the opening article Dean O. Wenthe shows that The second the Hebrew word ‘thora’ does not only mean ‘law’, but also the Pentateuch and its story of salvation. ‘Thora’ means ‘instruc-tion’; not only making clear to us what God commands us to do, but also what he promises to us. 
In accordance with the doctrine of the Formula Concordiae in almost all articles in articles in The Law in Holy Scripture explicitly the positive place of the law in the life of a Christian an embodiment of the identity and duty of a Christian is emphasized.

In his article ‘Law in a Law-less World’ David P. Scaer rightly says the not only classical Lutherans but also classical Reformed Christians affirm that for the sinner as sinner the law always accuses. The accusing function of the law has a place in the life of a Christian till his death. 
However, Daniel L. Gard states in his article ‘Law and Freedom in the Old Testament’ that knowledge of the distinction between law and Gospel is fundamental for the understanding of the Word of God is far removed from the perspective of Calvin and Barth. I would strongly emphasize that this is true for Barth and for among other neo-Calvinists, but not for Calvin himself and many of his followers during the centuries.

Till his death Calvin has considered himself as a spiritual pupil of Luther. Especially in his early writings you feel Luther’s influence. But also when you read the final edition of the Institution you see in its chapters on justification how fun-damental the law-Gospel distinction remained for Calvin . Apart from the doctrine of sacraments the difference between Calvin and Luther is more in difference in personality than in theology.

It is true that we can and must say that Calvin spoke more explicitly than Luther on the third use of the law. But the same can be said of Luther’s colleague Melanchthon. And when we read for example Luther’s Great Catechism we see how important were for Luther the Ten Commandments for the identity of the life of a Christian as Christian.

In The Law in Holy Scripture again and again it is emphasized that the accusing function of the law is not its only function. A Christian is free from the condemning power of the law, but jut for that reason wants to fulfill the law and life in accordance with God’s commandments. He shows the realness of his Christianity in his fruits.

David P. Scaer points to the fact the reducing the content of the Word of God to Gospel alone is used nowadays to justify women in office. However, the Gospel was never meant to disintegrate the law. A Gospel without the law not only in ifs accusing function but also as embodiment of the identity of a Christian is another gospel.

It is true that several aspects related to the Mosaic law are not any longer binding for a believer under the new dispensation. In the articles of Dales C. Allison and Peter J. Scaer it is shown that Jesus, when he as on earth, was both a law observant Jew but at the same time put into perspective the importance of the food laws and purity laws. 
When Luke in his gospel and the book of Acts speaks about law with regard to its specifically Mosaic elements, law has the meaning of custom (ethos); a custom that is respectable but no more importance must be given to it.

When we see this there is no real difference between Paul as we see him in own letters and Paul as portrayed by Luke. Paul was a gentile to the gentiles and Jew to the Jews but knew that for Jews and gentiles salvation could only be found in Christ who redeemed us from the curse of the law.

I can highly recommend the reading of The Law in Holy Scripture. To be a Christian we have to know the distinction and relation between law and Gospel not only in theory but above all in practice. Studying the articles of The Law in Holy Scripture can be a help.

Charles A. Gieschen (ed.), The Law in Holy Scripture: Essays from the Concordia Theological Seminary Sympo-sium (St. Louis: Concordia Publishing House, 2004), 252 pp., $ 26,99 (ISBN 978-0-7586-5758-9)

Bijbelgebruik en Bijbelvertaling

De Heere openbaart Zich aan ons in Zijn Woord. Een van de mid-delen om God te leren kennen is dan ook dat wij zelf het Woord van God dagelijks biddend onderzoeken. Daarmee kunnen we nooit te jong beginnen. Ik roep ouders ertoe op hun kinderen zo gauw zij kunnen lezen een Bijbel te geven en in het algemeen tot lezen te stimuleren. 
Een beperkte woordenschat is een grote handicap om de bood-schap van de Bijbel te kunnen begrijpen. De Bijbel zal altijd uitleg en toelichting nodig houden. Dat is niet het enige doel van de prediking, maar maakt er wel een belangrijk onderdeel van uit.

We mogen om de Bijbel beter te verstaan ook allerlei hulpmidde-len gebruiken. Ik denk aan de kanttekeningen bij de Statenverta-ling en een Bijbelcommentaar als dat van Matthew Henry. Ik noem ook de Statenbijbel met uitleg die uitkwam bij De Banier. De kant-tekeningen van de Statenvertaling zijn soms wat beknopt en bij menige tekst is geen kanttekening. De Bijbel met uitleg biedt een kort commentaar op elke tekst en heeft ook zeer handzame over-zichten.

Als wij de Statenbijbel lezen doen wij dat in een editie die het taalkleed heeft van de negentiende eeuw. De uitgave van de GBS is een nauwkeurig nageziene versie van de uitgave die in 1888 onder verantwoordelijkheid van het NBG verscheen. De taalont-wikkeling is doorgegaan. 
Niet alleen gebruikers van de Statenvertaling, maar ook van de Nieuwe Vertaling kregen moeite met de vele verouderde uitdruk-kingen. Het NBG gaf de Nieuwe Bijbelvertaling uit en inmiddels is er ook de Bijbel in Gewone Taal. Nu zijn dat geen Bijbelvertalin-gen die ik graag zou aanraden om als huisbijbel te gebruiken.

De Herziene Statenvertaling is meer dan alleen een hertaling van de Statenvertaling. Voor het overgrote deel zijn verouderde woor-den en uitdrukkingen vervangen. Soms maakte men ook een nieuwe vertaling. Vooral in bepaalde oudtestamentische Bijbel-boeken is dat het geval. Dan is de nieuwe vertaling vergeleken met de brontalen veelal een verbetering. Op elke vertaling is kritiek te leveren. Dat geldt ook voor de HSV. 
In het algemeen zie je in de HSV iets minder het Hebreeuwse en Griekse taaleigen terug dan in de SV. Dat is een verarming. Er is ook onterechte kritiek geweest. Een van de kritiekpunten was dat de hertaling wel wat rigoureus was. Samen met andere punten was dat de kritiek van de GBS.

Van de kant van de Gereformeerde Gemeenten, de Hersteld Hervormde Kerk en ook vanuit het reformatorisch onderwijs is de GBS dringend verzocht om met een goede en grondige hertaling van de Statenvertaling te komen die het taalkleed van de negen-tiende-eeuw vervangt door dat van de eenentwintigste eeuw. De Bijbel is ons gegeven opdat wij God leren kennen. God gaf ons het Oude Testament in het Hebreeuws en voor een zeer klein deel in het Aramees en het Nieuwe Testament in het Grieks. 
Reeds in de Middeleeuwen begon men de Bijbel in de lands­talen te vertalen. Dat waren vertalingen van de Vulgata, de Latijnse vertalingen van de Bijbel. De Reformatie heeft bepleit dat de Bijbel vanuit de oorspronkelijke talen in de landstalen moest worden overgezet.

Men wilde dat doen getrouw aan wat er stond in het Hebreeuws en in het Grieks. De taal van de Statenvertaling had en heeft iets verhevens. Echter voor de zeven­tiende-eeuwse lezer waren net als voor de huidige lezer niet alle woorden alledaags, maar er stonden geen verouderde woorden in.

In de uitgave van de Statenvertaling die wij nu gebruiken, zijn al heel wat zeventiende-eeuwse woorden vervangen. Van ‘kapittel’ is ‘hoofdstuk’ gemaakt, van ‘exempel’ ‘voorbeeld’ en van ‘wijf’ vrouw. Het woordje ‘ende’ is overal door ‘en’ vervangen en dan ben ik bepaald nog niet compleet. Al deze zaken zijn met de GBS besproken om de noodzaak van een hertaling onder de aandacht te brengen en te laten zien dat hertaling geen principieel punt is. Immers, de editie die men nu uitgeeft, is ook een hertaling.

De GBS zou tot hertaling overgaan, maar inmiddels heeft men toch besloten hier­van af te zien. Er bleken namelijk zo veel verouderde woorden en niet meer gebruikte zins­constructies in de Statenvertaling te staan dat het effect op de Statenvertaling te groot zou zijn. Ik was eigenlijk wel wat verbaasd over deze mede-deling. 

Immers, het punt is niet dat een dergelijke hertaling de He-breeuwse en Griekse brontekst van de Bijbel niet meer getrouw weergeeft, maar dat het Nederlandse taalkleed ingrijpend ver-anderd. Een verandering die naar men zelf aan geeft te maken heeft met het feit dat door de taalontwikkeling een groot aantal woorden en constructies in de huidige versie van de Statenver-taling is verouderd.

Hiermee relativeert namelijk de GBS een groot deel van de kritiek die zij in het verleden op de HSV heeft gehad en beveelt zij, al zal dat niet zo bedoeld zijn, feitelijk indirect de HSV aan voor hen die door de veelheid van ver­ouderde woor­den en uitdrukkingen de boodschap van de Bijbel in de negentiende-eeuwse versie van de Staten­­vertaling niet meer kunnen begrijpen. 
Dan denk ik allereerst, maar bepaald niet uitsluitend, aan bui-tenstaanders die je een Bijbel geeft. Want ik neem aan dat ook de GBS de NBV en de Bijbel in Gewone Taal niet als huisbijbel wil aanbevelen. Men kan die in­di­recte aan­­­be­­ve­ling die nu is gedaan door de GBS, opvolgen. Is de taal geen probleem, dan hoeft dat niet. Een tus­sen­­mogelijkheid is om een paralleleditie van SV en HSV aan te schaffen. Dan kan de SV worden gebruikt en waar de taal problemen geeft naar de HSV worden gekeken.

Wat ik jong en oud dringend wil aanbevelen om dagelijks de Bijbel zelf te lezen. Het mag niet zo zijn dat men volstaat met het lezen en voorlezen van Bijbelse vertellingen of van dag­boekjes, omdat de Bijbel zelf te moeilijk zou zijn. Ik weet dat meerderen in kerke-lijk Nederland deze gewoonte hebben, maar dat is een zeer slechte zaak. Lees de Bijbel in een Bijbeluitgave die u/jij begrijpt of gebruik die als hulp erbij in plaats dat de Bijbel helemaal dicht blijft.

Het is waar, om de diepste zin van de Schrift te verstaan is meer nodig dan dat wij alleen de woorden begrijpen. Daarvoor is wedergeboorte nodig. Nodig dat wij gaan verstaan dat de wet ons veroordeelt en dat het bloed van Christus echt van alle zonden reinigt. We verstaan de Schrift pas echt in de mate waarin wij echt de Heere Jezus Christus kennen. 
Onderzoekt daarom de Bijbel biddend om de Heilige Geest. Dan zijn we weer bij het doel waartoe God ons de Bijbel gaf. Ik gaf dat doel al aan. Dat is dat wij verzoening vinden met Hem door Christus’ bloed en ons zo in God gaan verheugen als de Bron van het hoogste goed en Hem gaan ver­heer­lijken.

Een gedegen commentaar op de moeilijkste grote profeet

Al een behoorlijk aantal jaren geleden schreef Horace D. Hummel in de serie Concordia Com­men­tary een uitleg over Ezechiël. Hummel heeft vele jaren exegetische theologie ge­do­ceerd aan Concordia Seminary in St. Louis, Missouri. Toen hij de commentaar op Ezechiël schreef was hij al met emeritaat. In 2005 verscheen het deel over de eerste Ezechiël 1-20 en in 2007 over Ezechiël 21-48.

Ik ben zeer te spreken over de Concordia Commentary als geheel. Heel graag vraag ik als is het nu heel wat jaren na hun verschijnen ook aandacht voor de delen op Ezechiël uit de serie. Bij de boeken van de profeten maken we onderscheid tussen grote en kleine profeten. Dat onderscheid is gebaseerd op de omvang van hun boeken. Van de drie grote profeten is Jesaja de bekendste en wordt Ezechiël als de moeilijkste erva-ren.

Bij het laatste valt te denken aan de beelden die hij gebruik. Ik noem ook het feit dat het slotvisioen (Ezechiël 40—48) voor een groot deel uit de beschrijving van het tempel­complex bestaat en van de offers die in de tempel moeten worden ge-bracht. Menige Bijbellezer vraagt zich of wat het belang en de betekenis daarvan is.

Ongetwijfeld zijn er ook heel bekende teksten in Ezechiël te vinden waar menige preek aan is gewijd. Ik denk aan de pro-fetie over de dorre doodsbeenderen in Ezechiël 37, aan de beek die ontspring uit de tempel in Ezechiël 47 en aan de indringende oproep tot bekering in Ezechiël 33. Wie Ezechiël nauwkeurig leert lezen, gaat het belang van dit Bijbelboek als geheel zien,. zien

De commentaar van Hummel op Ezechiël 1-20 opent met een inleiding waarin belangrijke waarvoor het boek Ezechiël ons stelt worden beantwoord. Hummel geeft daarin ook een uit-gebreide verantwoor­ding van zijn wijze van uitleg. 
Hij laat zien hoe wezenlijk de tweeslag oordeel en heil is voor de profetieën van Ezechiël. In de eerste helft van het boek (hs. 1-24) en ook in de profetieën tegen de volkeren (hs. 25-32) overheerst en onheil. De tweede helft van Ezechiël (hs. 33-48) is en boodschap van heil. Hummel legt terecht een heel directe relatie de tweeslag van wet en Evangelie.

Niet alleen lutherse maar ook gereformeerde christenen zijn overtuigd van het belang van het existentieel verstaan van die tweeslag om echt zicht te krijgen op de inhoud van de Schrift. Als Kerk van Nederland hebben wij trouwens in de Heidel-bergse Catechismus een gereformeerd belijdenisgeschrift met een onmiskenbaar lutherse kleur. Hummel wijst erop dat wie de Schrift klassiek leest uitleg en toepassing nooit van elkaar kan losmaken. Echte uitleg vraagt om toepassing en goede toepassing is gebaseerd op een juiste uitleg.

Van de grote profeten stelt de Hebreeuwse tekst van Ezechiël ons voor de meeste vragen. Evenals bij Jeremia is de tekst van Septuaginta korter dan de MT als is het verschil minder groot dan bij Jeremia. Hummel wil in navolging van Greenberg zoveel als mogelijk is vasthouden aan de MT zonder te ont-kennen dat soms de Hebreeuwse tekst achter de Septuaginta de voorkeur verdient. De tekst van Ezechiël heeft ook vele hapax legomena. Ook dan is de Septuaginta van belang. Daar lezen we in deze oudste vertaling van het Oude Testament deze hapax legomena zijn opgevat.

Opvallend bij Ezechiël is de veelheid van genres waarvan hij zich bediend. In het bijzonder kenmerkend voor Ezechiël zijn de allegorieën. Daarnaast noemt Hummel ook de teken­handelingen van de profeet die in zijn boek worden beschre-ven.

Kenmerkend voor de taal van Ezechiël is het sterke accent dat valt op de HEERE Zelf. Heel vaak lezen we de woorden: Ik de HEERE. Nergens in het Oude Testament komen we ook zoveel de combinatie Heere HEERE tegen als in Ezechiël. De profeet zelf wordt telkens weer als mensenkind aangesproken. 
Zo wordt de kleinheid van de mens, ook van de profeet, ten opzichte van de glorie en majesteit van de HEERE onder-streept. Hummel wijst op het belang van de dateringen voor de structuur van Ezechiël. Op de datering van laatste profetie na die gaat over de ondergang van Egypte (Ez. 29:17), zijn de dateringen chronologisch geordend.

Hummel wijst terecht op het feit dat de heerlijkheid van de HEERE in Ezechiël het karakter heeft van een hypostase en al voorbereiding vormt op de menswording van Jezus Christus. In het slotvisioen wordt de vorst niet in uitbundige messiaanse kleuren getekend. Hummel wijst erop dat de vorst uit het huis van David zoals Ezechiël daarover spreekt als stadhouder van de HEERE over Zijn volk regeert.

Jezus Christus vervult niet alleen de profetieën over de vorst uit het huis van David in Ezechiël maar ook die over het ver-lossende optreden van de HEERE en Zijn heerlijkheid. Hummel schreef een waardevol commentaar over Ezechiël. Hij geeft een grondige uitleg met bezonnen toepassingen waarin die een sterk christologisch karakter dragen en waarin de tweeslag van wet en Evangelie doorklinkt.

Horace D. Hummel, Ezekiel 1-20, Concordia Commentary (St. Louis: Concordia Publishing House, 2005), hb. xxiv +615 pp., prijs $54,99 (ISBN 0-7586-0315-0) en Ezekiel 21-48, Concordia Commentary (St. Louis: Concordia Publishing House, 2007), hb. xxv + 913 pp., prijs $54,99 (ISBN 0-7586-1001-0).