maandag 16 september 2013

Hermanus Hofman (1902-1975): een wegwijzer naar Sion 5

Heilige gevatheid: omgaan met meningsverschillen
Hofman was heilig gevat. Dat blijkt onder ander uit het feit hoe hij met spanningen en meningsverschillen in zijn gemeente kon omgaan. Uit het volgende voorval wordt duidelijk dat hij ook gebruik maakte van het feit dat als iets echt zwaar weegt, iemand bereid is daarvoor offers te brengen waaronder financiële offers. toen aan het einde van de negentiende eeuw de fiets als vervoersmiddel populair begon te worden, waren velen in kerkelijke kring van mening dat een vrouw niet behoorde te fietsen.
In de jaren dertig van de twintigste eeuw werd deze opvatting in de gemeente van Hofman nog gevonden. Nu verloor een god-vrezende vrouw uit zijn gemeente haar man. Om haar gezin te onderhouden ging zij op de fiets naar werkhuizen. Dat was de aanleiding dat een viertal gemeenteleden bij Hofman kwamen klagen. Hoe kon een vrouw die de fiets gebruikte het Avondmaal vieren.
Hofman had zelf geen bezwaren tegen het gebruik van de fiets en al helemaal niet tegen een dergelijk gebruik, maar hij begon daarover geen discussie. Integendeel, hij zei dat hij blij was dat men met deze klachten bij hem kwam. Het probleem was echter, zo bracht hij nar voren, dat deze vrouw, ik meen, vijf gulden in de week nodig had om haar gezin te onderhouden (in ons geld zo’n €200,--). Dus als elk van hen wekelijks daarvan een kwart voor zijn rekening wilde nemen, dan was het probleem uit de wereld.
De afloop zal waarschijnlijk duidelijk zijn. Tot het deze kant op ging, bleken de bezwaren toch minder diep te zitten en over het fietsen van deze weduwe zijn geen klachten meer gehoord.