Heilige gevatheid: omgaan met meningsverschillen
Hofman was heilig gevat. Dat blijkt onder
ander uit het feit hoe hij met spanningen en
meningsverschillen in zijn gemeente kon omgaan. Uit het volgende voorval wordt
duidelijk dat hij ook gebruik maakte van het feit dat als iets echt zwaar
weegt, iemand bereid is daarvoor offers te brengen waaronder financiële offers.
toen aan het einde van de negentiende eeuw de fiets als vervoersmiddel populair
begon te worden, waren velen in kerkelijke kring van mening dat een vrouw niet
behoorde te fietsen.
In de jaren dertig van de twintigste eeuw werd deze
opvatting in de gemeente van Hofman nog gevonden. Nu verloor een god-vrezende
vrouw uit zijn gemeente haar man. Om haar gezin te onderhouden ging zij op de
fiets naar werkhuizen. Dat was de aanleiding dat een viertal gemeenteleden bij
Hofman kwamen klagen. Hoe kon een vrouw die de fiets gebruikte het Avondmaal
vieren.
Hofman had zelf geen bezwaren tegen het gebruik van de fiets en al helemaal niet tegen een dergelijk gebruik,
maar hij begon daarover geen discussie. Integendeel, hij zei dat hij blij was
dat men met deze klachten bij hem kwam. Het probleem was echter, zo bracht hij
nar voren, dat deze vrouw, ik meen, vijf gulden in de week nodig had om haar
gezin te onderhouden (in ons geld zo’n €200,--). Dus als elk van hen wekelijks
daarvan een kwart voor zijn rekening wilde nemen, dan was het probleem uit de
wereld.
De afloop zal waarschijnlijk duidelijk zijn. Tot het deze kant op ging,
bleken de bezwaren toch minder diep te zitten en over het fietsen van deze
weduwe zijn geen klachten meer gehoord.